Imbuhan Arab-Parsi

 

Imbuhan Arab-Parsi merujuk kepada imbuhan atau akar kata yang dipinjam daripada bahasa Arab dan Parsi, yang banyak dipengaruhi oleh agama Islam dan budaya Persia. Secara historis, kedatangan Islam ke alam Melayu, khususnya pada zaman Kesultanan Melayu Melaka, telah membawa pengaruh besar terhadap perkembangan perbendaharaan kata dalam bahasa Melayu (Faridah Nazir et al., 2024). Dalam hal ini, banyak perkataan Arab yang dipinjam mengekalkan bentuk asalnya, manakala sebahagian lagi mengalami perubahan agar sesuai dengan sebutan Melayu melalui proses pembentukan kata. Proses ini melibatkan perubahan dari segi ejaan, bunyi, dan makna sesuatu perkataan (Mohd Alwee Yusoff & Mohamad Azrien Mohamed Adnan, 2009).
Selain itu, peminjaman bahasa ini berlaku akibat pertembungan tamadun Arab dan Melayu melalui aktiviti perdagangan serta penyebaran Islam, yang bukan sahaja memperkaya kosa kata bahasa Melayu tetapi juga mempengaruhi budaya serta cara hidup masyarakat. Walaupun begitu, sistem bahasa Arab dan bahasa Melayu mempunyai perbezaan ketara, menyebabkan proses asimilasi imbuhan berlaku dalam skala yang terhad. Secara lebih spesifik, pinjaman imbuhan Arab-Parsi dalam bahasa Melayu terdiri daripada imbuhan awalan seperti bi- serta imbuhan akhiran seperti -wi, -i, -iah, -in, -at, dan -ah. Oleh itu, meskipun penyerapan unsur imbuhan Arab-Parsi dalam bahasa Melayu adalah terhad, ia tetap memberikan kesan yang signifikan terhadap perkembangan dan kemajuan bahasa ini.

JOM KENAL PASTI KESALAHAN IMBUHAN ARAB-PARSI ! 🤗

Kesalahan Imbuhan Sanskrit dalam Media Cetak 🕮

                                                1. 

(Sumber: Buku Pedoman Dzikir dan Do'a)

Shalihien ❌

Solihin ✅

Berdasarkan keratan buku tersebut, kesalahan imbuhan yang dapat dilihat ialah "shalihien". Kesalahan ini berlaku kerana menurut Faridah Nazir et al. (2024), imbuhan akhiran "-in" dalam bahasa Arab digunakan untuk menunjukkan kata jamak bagi lelaki. Dalam konteks ini, kata dasar bagi perkataan tersebut ialah "solih", dan imbuhan yang ditambahkan ialah "-in", maka ejaan yang betul ialah "solihin". Secara etimologi, imbuhan "-in" dipinjam daripada bahasa Arab dan berfungsi membentuk kata benda jamak yang merujuk kepada sekumpulan individu dengan sifat tertentu. Dewan Bahasa dan Pustaka (Edisi Keempat) turut menjelaskan bahawa "solihin" bermaksud jamak bagi orang yang soleh, iaitu individu yang berakhlak mulia dan menjadi contoh teladan dalam masyarakat.

Kesalahan Imbuhan Sanskrit dalam Media Elektronik🌐

1.

(Sumber: https://x.com/little19red/status/292935157588049922?s=48&t=qlWKjRnOSZK9IKHjJENVCg)

ilmi-ah ❌

ilmiah✅

Berdasarkan tangkap layar di atas, kesalahan perkataan yang dijumpai ialah ‘ilmi-ah’. Perkataan ini salah kerana tidak mengikut aturan morfologi yang betul. Menurut Nik Safiah Karim et al. (2015), imbuhan akhiran ‘-iah’ digunakan bagi membentuk kata adjektif yang membawa makna sifat atau ciri yang terkandung dalam kata dasar. Dalam konteks ini, kata dasar bagi perkataan ini ialah ‘ilmu’ manakala imbuhan pinjaman bagi perkataan ini ialah ‘-iah’. Maka, perkataan yang betul ialah ‘ilmiah’. ‘Ilmiah’ kebiasaannya digunakan untuk merujuk kepada sesuatu yang berlandaskan ilmu pengetahuan, kajian sains, atau berdasarkan kaedah dan prinsip sains.

                                      2. 

( Sumber : https://x.com/ayb_id/status/1748644009034363381?s=46)

Jahiliyah ❌

Jahiliah ✅

Kesalahan dalam penggunaan perkataan "jahiliyah" dalam ciapan ini terletak pada ejaan yang tidak mengikuti kaedah bahasa Arab yang betul apabila diserap ke dalam bahasa Melayu. Perkataan yang tepat ialah "jahiliah", tanpa huruf "y" sebelum huruf "h" di akhir kata.

Menurut Tatabahasa Dewan dan ejaan yang diselaraskan oleh Dewan Bahasa dan Pustaka (DBP), perkataan yang berasal daripada bahasa Arab seperti "jahiliah" harus menyesuaikan ejaannya mengikut sistem ejaan bahasa Melayu yang telah ditetapkan. Istilah "jahiliah" merujuk kepada zaman sebelum kedatangan Islam yang dicirikan oleh kejahilan, penyembahan berhala, dan ketidaktahuan tentang ajaran tauhid.

Oleh itu, dalam konteks ciapan ini, ejaan yang betul seharusnya "jahiliah", bukan "jahiliyah", agar sesuai dengan sistem ejaan yang standard dalam bahasa Melayu.

Klik disini untuk pergi ke halaman Imbuhan Yunani-Latin-Inggeris

Klik disini untuk pergi ke halaman Imbuhan Sanskrit

Klik disini untuk pergi ke Halaman Utama